عمو نگاه صمیمانه پدر داری

شکسته بالی و اما هنوز پر داری

دوباره مثل فدیم یتیم خواهم شد

اگر هوای غریبانه سفر داری

اسیر هلهله سایه‌های شمشیری

هزار فتنه نیزه به دور و بر داری

به غیر این همه تیری که سینه‌ات دارد

چه زخم های عمیقی در کمر داری

اگر چه از نفس افتاده هیبت تیغت

ولی ببین دم آخر دو تا سپر داری

عمو به جان رقیه باور کن

میان این همه دشمن تو هم پسر داری

همین که دست من و جان تو به مو بند است

همین که سوی نگاهم نگاه تر داری

برای بردن پیراهن تو آمده اند

مخواه پیکر من را ز سینه برداری

شعر وحید قاسمی برای عبدالله بن حسن عليها السلام

از زبان عبدالله:

لشگریان خیره سر، چند نفر به یک نفر؟

فاطمه گشته خونجگر، چند نفر به یک نفر؟

خواهر دل شکسته اش همره دختران او

زند به سینه و به سر ،چند نفر به یک نفر؟

بین زمین و آسمان جنت و عرش و کهکشان

پر شده است این خبر، چند نفر به یک نفر؟

حور و ملک به زمزمه وای غریب فاطمه

حضرت خضر نوحه گر، چند نفر به یک نفر؟

آه و فغان مادرش به قلب سنگین شما

مگر نمی کند اثر، چند نفر به یک نفر؟

عمو رمق ندارد و همه هجوم می برید

مرد نبوده اید اگر، چند نفر به یک نفر؟